Samen

En zo kwam aan het Touravontuur van Piet Rooijakkers gisteren alweer een eind. Daar gáát m’n favoriet, naar huis, kansloos. Gevallen, en veel harder dan mooi is. Een open ‘breuk van de linkerarm, een duim uit de kom en nog wat bijkomend malheur.
Het was geen al te fijne ploegentijdrit, in en rond Montpellier. Draaien, keren, smalle straatjes, het parkoers leek gemaakt voor uitglijers. Die waren er dan ook, met Piet als voornaamste slachtoffer. De stoel links voor in de ploegbus van Skil Shimano blijft nu leeg. Piet had daar een briefje op geplakt met zijn naam. Gereserveerd, als het ware.
Gereserveerd fietsen is er niet bij, in een ploegentijdrit. Alles geven, door de pijngrens, de schrik zit er vooraf goed in. Dit gaat zeer doen, weten de renners zeker. En dan is er nog iets op zo’n teamdag. Samen rijden vloekt met de instelling van een rechtgeaarde wielrenner. Een rechtgeaarde wielrenner koerst voor zichzelf.
‘Wielrennen is roem vergaren en daarmee goede contracten afsluiten.’ Zo vatte Rini Wagtmans het ooit samen. Wagtmans, tegenwoordig op een wat onduidelijke manier betrokken bij de Astana-ploeg, deed later op dezelfde manier zijn zaken. De roem verzilveren die hij vergaarde als vermaard coureur, vol sterke verhalen.
Elke coureur heeft zijn eigen bv’tje en probeert zijn sterke punten te verkopen aan een sponsor. En dan in een ploegentijdrit ineens samen moeten rijden. Rekening houden met de zwakste schakel in de ploeg, het komt niet overeen met de mentaliteit van ‘ik, ik, ik.’
Het zal zeker bestaan, teamgeest. Mark Cavendish van Columbia praat over niks anders deze dagen, en de beelden van de wedstrijd geven hem alle gelijk. Zijn hele ploeg reed eergisteren vooraan in een pracht van een ontsnapping. En in de sprints doen ploegmaten goed werk voor snelle Mark. Ze worden er financieel niet slechter van. Wint Cavendish, dan raakt de ploegkas vol en deelt iedereen mee, dat helpt een hoop.
Pure onbaatzuchtigheid is een schaars iets in het peloton. Logisch ook. In nood val je niet terug op collega’s die het net zo zwaar hebben als jij. In nood helpt alleen een geliefde, de familie, een enkele echte vriend. Maar in de Tour, waar nood elke dag aan de man is, rijden die niet mee. Zeker niet in een ploegentijdrit. Tom Steels, de sprinter van vroeger, zei het nog het duidelijkst, gisteren op de Vlaamse televisie. ‘In een ploegentijdrit ben je alleen met jezelf bezig.’

Reacties: info@elshout.nu